အလြမ္း

လြမ္းသည္ ။ လြမ္းေနပါသည္ ။
ဒီေန႕ကေလးက ထူးျခားသည္ ။ ျပႆဒါးဟုတ္မဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္မသိပါ ။ ဆယ့္သံုးရက္ေန႕မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာပါသည္ ။ ( ဒီေန႕က ဆယ့္ေလးရက္ေန႕ ျဖစ္သည္ )
ခ်စ္သူႏွင့္ ေတြ႕ခြင့္မရွိေသာေန႕ ။ ခ်စ္သူ႕အေ၀းမွာေနရေသာေန႕...။ ခ်စ္သူ႕အမိန္႕ႏွင့္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကံၾကမၼာကုိ ကၽြန္ေတာ္မုန္းပါသည္ ။

ခ်စ္သူေရာ ေပ်ာ္ေနမည္လား ( ထို႕သုိ႕ကၽြန္ေတာ္မထင္ပါ ) ။ ခ်စ္သူကေရာ မည္သုိ႕ထင္မည္လဲ ။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားပါသည္ ။ မၾကာလွေသာအခ်ိန္တြင္ အရမ္းနီးကပ္ခဲ့ၾကေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ထိုမွ်ေလာက္အေ၀းသည္ ရင္ႏွင့္မမွ်ပါ ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေငး မိခ်ိန္တြင္ အံ့ၾသမႈအတိႏွင့္ ျဖစ္သည္ ။ အသစ္ျဖစ္သည္ ။ ခ်စ္သူႏွင့္ ပတ္သတ္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္မသိေသာ ကၽြန္ေတာ့္အား ျပန္ျပန္ျမင္ရေသာအခါမ်ားမွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ပင္ျဖစ္သည္ ။ ရွင္းျပေနလွ်င္ လည္း အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနေသာ စကားမ်ားသာ ျပန္ၾကားေနရပါလိမ့္မည္ ။ ထိုသို႕မျဖစ္ခ်င္ပါ ။ ထိုမွ်ႏွင့္မလံုေလာက္ပါ ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လြမ္းေနပါသည္ ။ လြမ္းသည္ ဆိုေသာစကားႏွင့္ မလံုေလာက္ေအာင္ပင္ လြမ္းေနပါသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္က ခ်စ္သူ႕အခ်စ္ႏွင့္ ရွင္သန္ေနေသာသစ္ပင္တစ္ပင္ ဆိုလွ်င္ ထိုအလြမ္းေၾကာင့္ ရြက္ေၾကြမ်ား တစ္ေ၀ေ၀ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္ ။
ခ်စ္သူ...ေရ......
လြမ္းတယ္...
လြမ္း....တယ္....
လြမ္း..............တယ္...........။

ေနၾကတ္ခ်ိန္

အဂၤါဆိုတဲ့ ေန႕တစ္ေန႕ က
ငါ့ကုိ အကုန္ယူသြားတယ္ ။

ငါ့မွာ...တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနရတဲ့ အထဲ
ေ၀ါခနဲ ေပ်ာက္ဆံုးလိုက္ရ ။

ဘယ္ေဆာင္းဥတုကမွ
လက္သင့္မခံတဲ့ ဆီးႏွင္းတစ္စက္လို
ေႏြရာသီေတြဆီ လွည္႕ထြက္ခဲ့ရ ။

အရွင္လတ္လတ္ လြမ္းလိုက္ရတာ
ဘာနဲ႕မွကိုမတူေတာ့ဘူး
မပြင့္ဘဲ ဖူးခဲ့ရတဲ့ေကာင္မိႈ႕
...........
ေမွာင္တယ္ ။

လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ ငါေတြးမိရဲ႕
ေက်ာက္တံုးေပၚ တင္အေသြးခံရတဲ့ဓါးလို
ငါလည္း အစားခံေနရခ်ိန္..လို႕ ။

(ခံစားခ်က္နဲ႕တိုက္ဆိုင္တဲ့ တာရာမင္းေ၀ ရဲ႕ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္)

(မိုးေခတ္)
၁၄-၅-၂၀၀၉ ၊ ၾကာသပေတးေန႕ ။