စိတ္ကူး (၁)

ေမွာင္မဲတိတ္ဆိတ္ေနေသာ အခန္းငယ္ေလး၏ ေထာင္ ့ခ်ိဳးတစ္ခုတြင္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ အခန္းနံရံကုိမွီ လွ်က္ ရီေ၀ေသာမ်က္လံုးမ်ား ျဖင့္ ထိုင္ေနသည္ ။ တစ္ေနရာရာကို ၾကည္႕ေနေသာ္လည္း ျမင္ပံုမေပၚပါ ။နဳတ္ခမ္းဖ်ားေလး လႈပ္ခတ္ရံုသာ တစ္စံုတစ္ရာကုိ ရြတ္ဆိုေန၏ ။ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းမႈမ်ားျဖင့္ လိမ္းက်ံထားေလသည္ ။ အရာရာ ကုိ လက္ေျမွာက္အရံႈးေပးထားသလို သူ႕ဟန္ပန္က ႏြမ္းလွ်လွသည္ ။

ကၽြန္ေတာ္ သူ႕အနားတိုးကပ္သြားသည္ ကုိ သူသတိထားမိပံုမေပၚပါ ။ ဒါမွမဟုတ္ ဂရုမမူသည္ လည္းျဖစ္နိုင္သည္ ။ ဘယ္လိုခံစားမႈေတြကမ်ား သူ႕ကုိ ဖိစီးေနပါလိမ့္ ။ အခန္းငယ္ေလးက ခ်မ္းျမေအးစိမ့္ေန
ေသာ္လည္း သူအေအးဒဏ္ကုိ သတိရပံုမေပၚေခ် ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕အနားတြင္ အသာအယာ ထိုင္ခ်လိုက္၍ သူ႕ကုိၾကည္႕မိသည္ ။ သူက ျပန္မၾကည္႕ပါ ။ ေသခ်ာၾကည္႕မွ သူ႕မ်က္ႏွာ ေပၚတြင္ ရွိေနသည္ မွာ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမႈသပ္သပ္ မဟုတ္ပဲ ေရာယွက္ေန၏ ။ အဓိပၸါယ္ေဖာ္ရခက္ခဲေသာ မ်က္ႏွာထားျဖစ္သည္ ။

သူက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မၾကည္႕ဘဲ တိုးတိုးေလး တစ္ခြန္းေျပာ၏ ။
" အမွန္တရား ဆိုတာကို သိသလား "
ကၽြန္ေတာ္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိပါ ။ သူဘာကို ရည္ရြယ္၍ ေမးသည္လဲ ။ ကၽြန္ေတာ္ ေတြေ၀ေနခ်ိန္တြင္
သူကထပ္ေျပာသည္ ။
" ေလာက မွာ အမွန္တရား ဆုိတာ ရွိေရာ ရွိရဲ႕လား "
ေမးခြန္းမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ ကုိေမးပံု မေပၚပါ ။ သူဘာသာေျပာေနျခင္းျဖစ္နိုင္သလို တစ္စံုတစ္ေယာက္ အား တိုင္တည္ေမးျမန္းေနျခင္းလဲ ျဖစ္နိုင္ပါသည္ ။
" ရွိရင္ေရာ ဘယ္ႏွစ္ခု ရွိနိုင္သလဲ "
ေျပာျပီးေတာ့ သူခပ္တိုးတိုးေလး ရယ္၏ ။ နာက်င္စြာ ရယ္ျခင္းျဖစ္သည္ ။ကၽြန္္ေတာ္ နားမလည္ေတာ့ပါ ။
ဤလူငယ္ကေလး တြင္ ဘယ္လိုခံစားခ်က္မ်ားရွိေနသလဲ ။ ဘာေတြကုိ ခံစားေနရသလဲ ။ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းကုိ
ခပ္ျဖည္းျဖည္း ခါမိသည္ ။ စိတ္မေကာင္းပါ ။ သူ႕အနားမွ ကၽြန္ေတာ္ ထထြက္ လာခဲ့ေတာ့၏ ။

စိတ္ခပ္ေလးေလးႏွင့္ တစ္ခုေတာ့ စဥ္းစားမိသည္ ။
" သူရူးေနတာပဲ ျဖစ္ရမယ္ "

ထို႕ေနာက္ အရာရာ သည္ အေမွာင္ အတိ ။ ။

(မိုးေခတ္)